Van mij hoef je niet je hele vrouwenlijn ‘op te schonen’.
Of al je trauma’s ‘op te ruimen’ zodat je niks doorgeeft aan je kinderen.

Ik lees dat soort uitspraken en voel dat het voor mij niet klopt.

Het is niet mijn taak mijn hele vrouwenlijn te helen.
En ook om niet om perfect te worden en te voorkomen dat ik iets shittigs aan mijn kinderen doorgeef.

Begrijp me niet verkeerd.
Ik ben heel erg voor bewust leven.
Ik ben voor zicht krijgen op doorgegeven (trauma)patronen en overtuigingen
Ik ben voor je losmaken van oude ballast door te werken met overtuigingen (psych-k, live the connection), familieopstellingen of rituelen.
Ik ben voor kiezen om het anders te doen dan je altijd geleerd is.

Voor jou.
En ook voor je kinderen.
(indien van toepassing)

Zo werk ik ook met de vrouwen die ik begeleid.
Maar het uitgangspunt is altijd jouw leven en jouw verlangens.

‘Alles’ willen opschonen of helen, voelt voor mij als een traumarespons op zich.

Hoe is het voor jou als je alleen verantwoordelijkheid draagt voor jezelf?
(en nuance: voor je minderjarige kinderen.)
Hoe is het voor jou als traumaverwerking geen doel op zich is?
Hoe is het voor jou als de focus ligt op je leven leven?

Ik ben benieuwd hoe jij hierover denkt.

Stuur me een mailtje. Ik lees graag je reactie.